Այսօր աստղագուշակը արկածներ ու հաճելի հանդիպում խոստացավ, բայց քանի որ ես սովորականից ավելի անլուրջ եմ վերաբերվում մոգական հուշումներին , (չնայած որ ամեն օր պարտաճանաչ կարդում եմ), օրն ինձ ձանձրույթից զատ ոչինչ չբերեց...
Կեսօրին արևը ինձ քարշ տվեց պատուհանի մոտ, աչքերս փակեց ու տաք-տաք բաներ խոստացավ:
_Սա էլ դրանց գրած ջերմ հանդիպումը, _Ինչ-որ Մեկին ասացի ես մտքումս ու նա անշուշտ հասկացավ հեգնանքս:
Երեկոյան, երբ երկարատև հաճելի հանդիպումից գլխապտույտով քայլում էի փոշեկոլոլ ճանապարհով, տեսա ցանկապատից հետաքրքրասեր տիկնանց պես գլուխները դուրս հանած յասամաններ ու անմիջապես պատկերացրեցի ինչպես եմ հանում բարձրակրունկներս, մագլցում պատն ու փնջում ամենասիրուն ճյուղերը։
Եթե ամեն ինչ բարեհաջող չանցնի գոնե աստղագուշակի կանխատեսած արկածը կլինի։
_Եվ դու միևնույն է կշարունակես չհավատալ։
Կտրուկ ասեց Ինչ-որ Մեկը մտքումս:
Նա ճիշտ է. թերահավատությունը իմ անբուժելի հիվանդություն է: Նույնիսկ ամենափորձառու բժիշկն ու ամենաանփորձ հեքիմը մի նախապայման ունեն. ՄԻԱՅՆ ՀԱՎԱՏԱ:
Իսկ ես չեմ բուժվում ոչ թերահավատությունից ոչ էլ ձանձրույթից.
.... բայց Ինչ-որ Մեկին ես չեմ վարակել:
