Կյանքդ մոխրաման է դարձել․․․
Մատներիդ արանքում ևս մեկ գլանակ մոխրացավ։
Ծխի ծանր շղարշի միջով նայում ես շուրջդ ու հասկանում, որ էլի մենակ ես։
Սենյակիդ պատուհանից ներս ընկած մի բուռ արևը քեզ չի ջերմացնում ու դատարկությունից վառում ես հերթական ծխախոտը, որ գոնե ծխով լցնես ներսդ։
Չեմ կարեկցում քեզ:
Քո իսկ ձեռքով ծխախոտի նման վառեցիր նաև սերը ու այդ ծխի դառնությունը քեզ դեռ քիչ է։
Կարծում էիր ամեն ինչ պարզից էլ պարզ է․ ձեռքդ կտանես գրպանդ ու կհայտնվի հաջորդը․․․
Սերը ծխախոտ չէ. մոխրացող սիրո ծուխը խեղդում է։
Եվ քանի՞ քանիսն ես վառել։
Կյանքդ մոխրաման է դարձել․․․
No comments:
Post a Comment