Ես Բլոգեր Չեմ

Գուցե մի փոքր անսովոր է բլոգում նման վերնագիր տեսնելը, սակայն դա ոչ թե մեջբերում է, այլ ինքնագնահատական, որը գուցե դիտվի մեծամտություն կամ  անկեղծություն:

 Ես հակված լինելով երկրորդ տարբերակին ավելացնեմ, որ ես պարզապես ստեղծագործող եմ, ում գործերը հրապարակվում են  բլոգում:

 Իսկ ԲԼՈԳԵՐԻ կոչումը ինձ սկսեց տհաճ թվալ այն օրից ,երբ ծանոթացա հայ  ԲԼՈԳԵՐ կոչվող մարդկանց գրառումներին:

   Ես իհարկե դեմ չեմ, որ բլոգը դա էլեկտրոնային օրագիր է և այնտեղ կարող ես հրապարակել սրտիդ ուզածը ու մեկնաբանել սրտիդ ուզածով, սակայն չեմ կարող թաքցնել հիասթափությունս, ավելի անկեղծ`չեմ ուզում: Ընդհակառակը , առաջարկում եմ մեկ ժամ տրամադրել, տեսնելու համար թե ինչ է կատարվում ամենաընթերցվող բլոգներում և համոզված եմ կհասկանաք ինչի մասին է խոսքը:

  Ինձ շատ ուրախացնում է այն փաստը, որ այսօր հազարից ավելի հայեր , կոտրելով բարդույթները արտահայտվում են, անկեղծ կիսվում իրենց հոգսերով, մտքերով, սակայն նաև վախեցնում է այն հայերենը , որով նրանք մտածում ու գրում են, այն եզրահանգումները, որոնց այդպես էլ չեն հանգում :Ճ 

 Շատ հաճախ մարդիկ ընթերցվող բլոգ ունենալու համար գրում են արգելված թեմաների մասին, գրում են անցանկալի բառապաշարով ու որակվում որպես ԱՄԵՆԱՍԿԱՆԴԱԼԱՅԻՆ,ԱՄԵՆԱԸՆԹԵՐՑՎՈՂ , դրան ես անվանում եմ  " Հերոստրատյան բարդույթ":

     Խոսքի ազատությունը շռայլել են մեզ , սակայն չարժե նեգատիվ ու այն էլ անգրագետ նյութեր շաղ տալ համացանցում... մտացեք յուրաքանչյուր գրառումը հրապարակելուց առաջ, թե բացի ձեր ինքնաբավարարվածությունից ինչ-որ մեկը ինչ-որ բան կշահի՞:

    Չեմ կարող չհավելել, որ կան նաև բլոգներ, որտեղ կարելի է անցկացնել բավական երկար ժամանակ ու չափսոսել, ստանալ եմ հետաքրքիր ինֆորմացիա և բավականություն:

  Ապրեք գույների մեջ ու ինչ էլ անելիս լինեք մի ոտնահարեք իմ ճանաչած ամենագեղացիկ լեզուն, եթե համակարծիք չեք արտահայտեք դա  այլ կերպ...