Մտքերս քամին մազերիս նման տարածում է իր ուզած ուղղությամբ:
Մտքերիս հետքերով հեռու չեմ գնում, հողին եմ կառչում ու նայում եմ վեր:
Վերևում ես եմ..... այդպես էլ չհագած հարսանեկան զգեստի պես ճերմակ ամպերով ու կամակոր գարնան ափերով ծածկված արևի շողով:
Երկինքը իմն է ու չեն գողանա այն ինձանից ամպրոպները սև: Երկինքը կրում է բոլոր անձևներս իր մեջ ու տրվում ,արցունքի նման...
Երկինքը իմն է:
Քամին մտքերս մազերիս նման տանում է իր ուզած ուղղությամբ, իսկ ես հավաքում եմ մտքերս ու ձիգ կապում եմ մազերիս նման:
No comments:
Post a Comment